Julio Cobos | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
10 avientu 2021 - Distritu: provincia de Mendoza
10 avientu 2015 - 9 avientu 2021 Distritu: provincia de Mendoza
10 avientu 2013 - 9 avientu 2015
10 avientu 2007 - 10 avientu 2011 ← Daniel Scioli - Amáu Boudou →
10 avientu 2003 - 10 avientu 2007 | |||||||||||
Vida | |||||||||||
Nacimientu | Mendoza[1], 30 d'abril de 1955[2] (69 años) | ||||||||||
Nacionalidá | Arxentina | ||||||||||
Estudios | |||||||||||
Estudios | Universidá Teunolóxica Nacional | ||||||||||
Llingües falaes | castellanu | ||||||||||
Oficiu | inxenieru, políticu | ||||||||||
Creencies | |||||||||||
Relixón | catolicismu | ||||||||||
Partíu políticu | Unión Cívica Radical (es) | ||||||||||
Julio César Cleto Cobos (30 d'abril de 1955, Mendoza)[3] ye un inxenieru y políticu arxentín. En 2007 resultó escoyíu como vicepresidente de la Nación Arxentina como candidatu del Frente pa la Victoria, acompañando a Cristina Fernández de Kirchner como presidente. El 10 d'avientu de 2015 asumió como senador nacional en representación de la mayoría de la so provincia, con mandatu hasta 2021.
Pertenez a la Unión Cívica Radical, partíu del cual foi espulsáu en 2007, por presentase como candidatu a vicepresidente pol Frente pa la Victoria,[4] anque depués dicha espulsión sería darréu revocada y alcordaría volver al partíu una vegada rematáu'l so periodu nel cargu como vicepresidente.[5]
De cara a les eleiciones llexislatives del 28 de xunu de 2009, rebautizó el partíu políticu nucleado en redol a la so figura, denominándolo Consensu Federal (ConFe), el que pasaría a ser parte del Alcuerdu Cívicu y Social (ACyS). Sicasí, el partíu sería disueltu antes de les eleiciones por una decisión xudicial basada na solicitú del partíu autonomista de retirase del ConFe. Manifestó'l so deséu de ser candidatu presidencial nes eleiciones presidenciales de 2011, anque finalmente arrenunció de la so candidatura.[6][7]
A fines del añu 2012, anunció la so candidatura a diputáu nacional de Mendoza pola Unión Cívica Radical pa les eleiciones llexislatives d'Arxentina de 2013 nes que resultó vencedor, n'alcuerdu col Frente Progresista, Cívicu y Social (FPCyS).[8]
El 8 d'agostu de 2018 votó en contra del proyeutu d'interrupción voluntaria del embaranzu, aprobáu na Cámara de Diputaos, formando parte del votu mayoritariu que torgó que se tresformara en llei.[9]